Kiedy George wrócił do domu, opowiedziałem mu o bieżących problemach i poprosiłem, aby porozmawiał z matką. Przyznał, że przekroczyła granice, ale nie był w stanie z nią o tym rozmawiać. W ten weekend nierozwiązane napięcia osiągnęły punkt kulminacyjny.
Po nieprzespanej nocy, wyczerpana niekończącymi się obowiązkami macierzyńskimi, udało mi się zebrać dość energii, aby ugotować z dziećmi domową pizzę.
Byli zachwyceni tą aktywnością i chętnie degustowali swoje arcydzieła na kolację. Gdy zbliżała się pora kolacji, położyłem Dylana na drzemkę, spodziewając się spokojnego końca dnia.
Ku mojemu przerażeniu, kiedy wróciłem do kuchni, stwierdziłem, że pizze zniknęły. George i jego matka siedzieli w salonie, od niechcenia delektując się ostatnimi porcjami.
Moje wyczerpanie zmieniło się w złość i zapytałem ich na głos, dlaczego zjedli lunch dla dzieci. Ich zszokowane twarze tylko zwiększyły moją frustrację. George próbował mnie uspokoić, ale było już za późno; Byłem zbyt zdenerwowany, żeby słuchać.
Schowałem się w naszym pokoju, trzasnąłem drzwiami i upadłem. Dlaczego tylko ja próbowałem? Dlaczego nie widzieli, jak bardzo się męczyłem? Z rozpaczy wyrwało mnie lekkie pukanie Lily do drzwi. „Mamo, gdzie jest nasza pizza?” » zapytała niewinnie.
Ta chwila skrystalizowała moją determinację. Musiałam walczyć o swoje dzieci i o siebie. Uspokoiwszy Lily, ponownie skonfrontowałem się z Georgem i moją teściową. Próbowali usprawiedliwić swoje działania insynuacją, że martwią się moją wagą. To była kropla, która przelała czarę goryczy.
– Wyjdźcie – powiedziałam spokojnie, stanowczym głosem. Wyjechali i George spędził noc w domu swojej matki. Ulga, jaką poczułem po ich odejściu, była namacalna.
Zamówiłem pizzę dla dzieci i dla siebie i kiedy jedliśmy, podjąłem decyzję. Następnego ranka poprosiłam siostrę, aby zaopiekowała się dziećmi, podczas gdy będę składać pozew o rozwód. Położyłem dokumenty rozwodowe w pustym pudełku po pizzy na stoliku do kawy, aby George mógł je odkryć.
Po poinformowaniu rodziców o problemie udzielili mi jednoznacznego wsparcia. Pobyt u nich pomógł mi skoncentrować się na powrocie do zdrowia i planach na przyszłość. W krótkim czasie odzyskałem siły i byłem gotowy stawić czoła wszystkiemu, co stanęło mi na drodze.
Dziś jestem dumna, że stanęłam w obronie tego, co najlepsze dla mnie i moich dzieci. Pokazałem im, jak wygląda siła i nauczyłem wartości szacunku do samego siebie i podejmowania trudnych decyzji, aby poprawić swoją przyszłość.
Gdybym nie doznał tego objawienia, moje dzieci dorastałyby w przekonaniu, że nieotrzymywanie wsparcia, uwagi i prawdziwej miłości od tych, którzy twierdzili, że cię kochają, jest w porządku. Teraz rozumieją swoją wartość i dopilnuję, żeby nigdy o niej nie zapomnieli.
Lanie i ja doświadczyłyśmy podobnego scenariusza, ale przynajmniej mój mąż nie nalegał, żeby pozmywać naczynia, nie zostawiając mi nic do jedzenia po zaopiekowaniu się naszym noworodkiem.
Pięć tygodni po tym, jak Lanie po raz pierwszy została mamą, macocha wywróciła jej życie do góry nogami. Jej teściowa na stałe pojawiła się w ich domu i wszystko szybko się rozpadło, ponieważ nie było jej, aby pomóc Lanie i jej mężowi dostosować się do nowych obowiązków.
