Wrotycz – dlaczego został zakazany? 🌿
Wrotycz pospolity (Tanacetum vulgare) znany był już w starożytności i cieszył się szerokim zastosowaniem zarówno w medycynie ludowej, jak i codziennym życiu. W Polsce jest gatunkiem pospolitym, który można spotkać na łąkach, polach czy leśnych polanach. Roślina ta była wykorzystywana do dezynfekcji, jako okłady w leczeniu przeziębień, a także w walce z reumatyzmem. Jej aromatyczne właściwości sprawiały, że była ceniona przede wszystkim za zdolność odstraszania owadów, takich jak muchy, komary i kleszcze. Przeczytaj, jakie działanie lecznicze i zastosowanie ma wrotycz oraz dlaczego jego stosowanie zostało ograniczone.
Skład chemiczny i właściwości wrotyczu
Wrotycz bogaty jest w olejki eteryczne, flawonoidy, terpeny, kwas taninowy, kawowy i santamarynę. Dzięki tym składnikom wykazuje on działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, przeciwwirusowe i przeciwalergiczne. Ponadto działa rozkurczowo oraz zapobiega rozwojowi nowotworów. Regularne stosowanie rośliny może poprawić przemianę materii, a także przyczynić się do złagodzenia stresu.
Ziele wrotyczu pozyskuje się w czasie całego sezonu wegetacyjnego. Liście obrywa się w miarę potrzeb, natomiast kwiat wrotyczu zrywa się dopiero po całkowitym rozwinięciu. Pozyskane ziele suszy się, pamiętając, by przechowywać susz z dala od innych ziół. Suche koszyczki kwiatowe na długo zachowują żółty kolor, co sprawia, że znajdują zastosowanie jako dodatek do suchych bukietów i zapachowych mieszanek.
